ՀԱՅՐԵՆԱՎԱՃԱՌՈՒԹՅՈՒՆԸ ՉԿԱՍԵՑՆՈՂՆԵՐԸ ՊԱՏԺՎՈՒՄ ԵՆ ՄԱՀՎԱՄԲ
Կապիտուլյանտը` որպես թուրքական օկուպացիոն վարչակարգի գլխավոր մենեջեր, նրա տերերն ու հովանավորները ահավոր շտապում են: Այն, ինչ հրապարակվեց Բրյուսելում, միայն ամենաալարկոտներ ու անտարբերները չեն վերլուծել, եւ բացատրելու կարիք էլ չկա, որ դա մահացու է մեր պետականության համար: Իսկ թե ինչ տեմպ են տվել այդ հայաջինջ ծրագրին` մայիսի 24-ին Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջպետական սահմանին տեղի է ունեցել փոխվարչապետներ Մհեր Գրիգորյանի եւ Շահին Մուստաֆաեւի առաջին հանդիպումը` Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ սահմանազատման եւ «սահմանային անվտանգության» հարցերով հանձնաժողովների համատեղ աշխատանքի ձեւաչափով:
Այն, ինչ հարեւան պետությունների միջեւ տեղի է ունենում տարիներով, տասնամյակներով, հիմա սեղմվել, արագացվել է մինչեւ շաբաթներ, օրեր, անգամ ժամեր... Եթե կապիտուլյանտը տնից է, ապա երկրի ամեն ինչը «բիրիքով» եւ էժանով չարչիական վաճառքի է հանվում: Հանրությանն էլ որպես թմրեցնող եւ ցավազրկող կերակրում են ստի, կեղծիքի, մանիպուլյացիաների այնպիսի դոզաներով, որ զրահապատ ուղեղ է պետք դրան դիմակայելու համար: Զորօրինակ, Էրդողանը եւ նրա փոքր եղբայրը բացեիբաց ցնծում են, թե «Զանգեզուրի միջանցքի» հարցը լուծվեց, իսկ ՀՀ ԱԽՔ-ը եւ այլք Ալիեւի հռչակած «Զանգեզուրի միջանցքը» «Հայկական խաչմերուկ» են կոչում ու վերջ, առաջ գնում: Քաղաքագետ Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանն իրավացիորեն նշում է. «Եվ կրկին` չեմ հավատում Արմեն Գրիգորյանի այն հայտարարությանը, թե Հայաստանի տարածքում միջանցքային տրամաբանության ճանապարհ չի կարող գործել: Ասում է եւ հղվում Շառլ Միշելի հայտարարությանը` նշելով իբր «տարածաշրջանային կոմունիկացիաների բացման համատեքստում պայմանավորվածությունները վերաբերել են սահմանային, մաքսային հսկողության, ճանապարհային վճարների գանձման, միջազգային տարանցման կազմակերպման հարցերին»: Բայց մի կարեւոր հանգամանք Ա. Գրիգորյանը «չի նկատում»: Այն, որ ԵՄ խորհրդի նախագահի հայտարարության մեջ ՀՀ եւ ԱՀ տարածքով միջազգային տարանցման եւ ներպետական տարանցման կազմակերպման խնդիրները որպես երկու տարբեր հարցեր են ներկայացված: Դրանք մեկ չեն եւ անգամ նույնական չեն»:
Լրատվադաշտ նետված պրիմիտիվ ստերն էլ այնպիսին են, որ միայն ծպտյալ թուրքի այլասերված ուղեղը կմոգոնի` իբր ՀՀ երկրորդ եւ երրորդ նախագահների «միլիարդները» Արեւմուտքում կալանվել են, իբր ընդդիմությունն ինքնասպանաբար խնդրել է Նիկոլին ուժով ցրել իրենց ցույցերը, իբր Ալիեւի դիրքորոշումը Բրյուսելում անսպասելի դարձել է հայամետ, իբր Վիտալի Բալասանյանը հէկ-երը վաճառում է ազերիներին... Ո՞ր մեկն ասես, սրանք ստի արքաներ են: ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանն էլ կապիտուլյանտի աչքը խոթեց հերթական նենգամիտ սուտը. «Մեզ ֆռացնելու համար բրյուսելյան տխրահռչակ հայտարարության ճանապարհների «ապաշրջափակման» թեման լղոզելով` ասում են, թե «Նախիջեւանով ենք գնալու Երասխից մինչեւ Մեղրի»: Այս ստախոսները չեն հիշում, որ անցյալ տարի նույն Եվրոպական միությունը Հայաստանին առաջարկել է 2.6 մլրդ եվրոյի ներդրումային փաթեթ, որում, ուշադի՛ր, կա առնվազն 600 մլն եվրո արժողությամբ Սյունիքի ճանապարհների կառուցման ծրագիր»: Դրա անգլերենից թարգմանությունն այսպիսին է. «2-րդ ծրագիր. Կապի եւ սոցիալ-տնտեսական զարգացման խթանում. Հյուսիս-հարավ միջանցք.
Այս ուղղությամբ Եվրամիության ներդրումը կկենտրոնանա Հյուսիս-հարավ մայրուղու դեռեւս չկառուցված հատվածների, այդ թվում` Սիսիան-Քաջարան ճանապարհի վրա: Ներդրումները նաեւ կներառեն նաեւ պլանավորված աշխատանք հարավում նախատեսված նոր` Սիսիան-Քաջարան թունելի կառուցման նպատակով: Ընդհանուր աջակցությունը գնահատվում է մինչեւ 600 միլիոն եվրո: Այն ներառելու է դրամաշնորհներ, վարկեր, երաշխիքներ, նվիրատվություններ»:
Եվ հաշվի առնելով, որ Լեռնային Ղարաբաղ այլեւս չի հիշատակվում, «Քաղաքացիական գիտակցություն» ՀԿ նախագահ Նարեկ Սամսոնյանն իրավացիորեն նկատում է. «Բրյուսելում փաստացի հերթական անգամ հողատուն ի լուր աշխարհի հայտնեց իր պատրաստակամությունը` մեր անունից Արցախը Ադրբեջանին հանձնելու: Արցախը որպես սուբյեկտ այլեւս գոյություն չունի Արեւմուտքի դիվանագիտական բառապաշարում: Շատ հնարավոր է, որ եկող ամսվանից մեր բոլորի մուտքը Արցախ արգելվի, որովհետեւ հողատուն Արցախը Ադրբեջանի մաս է ճանաչում: Էսքանից հետո մեզ` ընդդիմությանը շա՜տ կարճ ժամանակ է մնում իշխանափոխություն անելու համար, կամ մենք էլ ենք գրվելու պատմության էջերում հողատուի հետ նույն պիտակով: Արդեն վաղուց, բայց հիմա առավել եւս, իշխանափոխության ցանկացած սցենար ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ Է: Վաղը չէ մյուս օրն արդեն ուշ է լինելու...»:
Բնականաբար, միայն ստով ու կեղծիքով սրանք չեն բավարարվում: Նաեւ ընթանում է սիմվոլների պատերազմ: Եթե դեռ ամիսներ առաջ Հայաստանում դա անպատկերացնելի է, ապա այսօր տարբեր մուտանտներ բացեիբաց քերում, պատռում, պոկում եւ այլ եղանակներով պղծում են ՀՀ եւ Արցախի դրոշները: Ու թեեւ որոշ տգետներ ընկալում են, թե «ընդամենը թուղթ են պոկում», սակայն ցանկացած էթնոհոգեբան կարող է բացատրել, թե ինչ է նշանակում դրոշ փչացնելը... Նաեւ` անուղղակի են փչացնում, օրինակ` պարեկների թեւի շեւրոնների վրա եռագույնի վրա սեւ շերտով խաչ քաշելով: Կամ «տուրիզմի նոր բրենդը», ուր Armenia բառի բոլոր տառերը կոտրտված են, ինչը հիացնում է տարբեր սորոսածինների, սակայն շոկի ենթարկում դիզայնի եւ բրենդինգի իրական մասնագետների, ովքեր այդտեղ Հայաստանը մասնատելու խորհրդանիշ են տեսնում:
Ինչ վերաբերում է քաղաքացիներին, ապա նրանք ընդդիմությունից վճռական գործողություններ են սպասում, ընդդիմությունն էլ ժողովրդից ավելի ակտիվ մասնակցություն է ակնկալում, եւ քաղտեխնոլոգները նշում են, որ հարթակում կանգնած այս կամ այն գործչին կամ հրապարակ եկողին «յախք» ասելուն տուրք տալով` վերջում հրապարակը դատարկ կմնա...
Իսկ ժամանակ իրոք չկա, թշնամին եւ նրան ծառայող հայրենավաճառները գործում են ամեն ժամ եւ ամեն րոպե` մոտեցնելով Հայաստանի վերջը: Հայրենավաճառներին հանդուրժելը պատժվում է մահվամբ:
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱԼԱՋՅԱՆ